เรื่องแห่ง จิต

กายเป็นเจ้ากรรมนายเวรของจิต จิตเป็นเจ้ากรรมนายเวรของกาย

เจ้ากรรมนายเวร มีเหตุอันมากมายไพศาล โดยรวมๆ คือ การมีอิทธิพล ต่อกัน

จิต เกิดขึ้นเพราะ อุปาทานในกลไกของขันธ์5

ทำให้เกิดผลพวง ของความพะวง และ ครุ่นคิด

หากยังมีจิตอยู่ จิตที่ดี จะเป็นจิตที่บริสุทธิ์ เปี่ยมไปด้วยความรักในการให้ ความเมตตาในความช่วยเหลือเกื้อกูล ความโอบอ้อมอารีย์ในการดันหนุนจิตสรรพสัตว์อื่นๆให้ผ่องใสสูงขึ้น โดยไม่มีขอบเขตเงื่อนไข

เพื่อนสัตว์โลกที่แสนดี

จิตที่ไม่มีอยู่ จะยังคงเหลือไว้ซึ่ง สติบริสุทธิ์ อันปราศจากผัสสะใดๆ มีอยู่ หรือ จะเข้ามากล้ำกลายได้

มุมมองอยู่เหนือ ความพัวพันความผูกพันภายใน ทั้งปวง

อยู่เหนือ อุปาทานทั้งปวง

อยู่เหนือความจริง แห่งโลกสมมุติ ทั้งปวง

อยู่เหนือความจริงแห่งความจริง คือ ความไม่มีอะไรเหลือ เพราะสิ้นการยึดติด ด้วย สัมมาญานะและสัมมาวิมุตติ(ตัรสรูู้)

อันโลกุตตระธรรม ที่เบ่งบานเปรียบเหมือน สมองอันสงบแล้ว หัวใจนิ่งเย็น ท่ามกลาง สายฝนแห่งธรรม